Prevodi za „gęgnąć“ u rečniku poljski » nemački

zegnać [zegnatɕ]

zegnać perf od zganiać

vidi i zganiać , zganiać

I . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] VB trans perf inf (zmęczyć chodzeniem)

zganiać

ablaufen

zganiał całe miasto, szukając garnituru

er ist die ganze Stadt nach einem Anzug abgelaufen

II . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] VB refl perf (zmęczyć się)

zganiać

sich dat die Füße ablaufen [o. wundlaufen]

zganiać¹ <‑ia; perf zegnać [lub zgonić]> [zgaɲatɕ] VB trans

1. zganiać (spędzać):

zganiać bydło

zusammentreiben

2. zganiać (odganiać):

zganiać muchę

verscheuchen

I . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VB trans

żegnać kogoś

jdn verabschieden

II . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VB intr

żegnaj!

leb wohl!

III . żegnać¹ <‑na; perf po‑> [ʒegnatɕ] VB refl

żegnać się z kimś

sich acc von jdm verabschieden

żegnać się z kimś

von jdm Abschied nehmen

Phrases:

żegnać się ze światem form

aus dem Leben scheiden

odegnać [odegnatɕ]

odegnać perf od odganiać

vidi i odganiać

odganiać <‑ia; perf odgonić [lub odegnać]> [odgaɲatɕ] VB trans

odganiać

wegjagen

odganiać

fortjagen

odganiać psa od stołu

den Hund vom Tisch wegjagen

Phrases:

i kijem go nie odgoni

er ist nicht loszuwerden

gęgać <gęga; perf gęgnąć> [geŋgatɕ] VB intr

1. gęgać fig (bełkotać):

gęgać

nuscheln inf

gęgać

brummeln

2. gęgać imperf only inf (gadać):

gęgać

plappern inf

gęgać

schnattern inf

3. gęgać:

gęgać (wydawać dźwięk) (gęś)

schnattern

legnąć [legnoɲtɕ]

legnąć → lec

vidi i lec

lec <legnie> [lets] VB intr perf form

1. lec (położyć się):

lec

sich acc [hin]legen

lec jak długi [lub długa]

der Länge nach hinfallen

2. lec < perf po‑> (stracić życie):

lec

fallen

lec

ums Leben kommen

poległ w bitwie o wolność ojczyzny

er kam bei der Schlacht um die Freiheit des Vaterlandes ums Leben

lec w grobie

ums Leben kommen

3. lec fig (ulec zniszczeniu):

lec

zerstört werden

miasto legło w gruzach

die Stadt f versank in Schutt und Asche

nagnać [nagnatɕ]

nagnać perf od naganiać

vidi i naganiać

naganiać <‑ia; imp ‑aj; perf nagnać [lub nagonić]> [nagaɲatɕ] VB trans

naganiać (napędzić):

naganiać

antreiben

naganiać zwierzęta

zusammentreiben

naganiać liście, chmury

herbeitreiben

naganiać liście, chmury

heranwehen

Phrases:

naganiać kogoś do roboty/nauki

jdn zum Arbeiten/Lernen antreiben

I . pognać [pognatɕ] perf

pognać → pogonić

II . pognać [pognatɕ] VB trans fig form (być przyczyną wyjazdu lub powrotu)

pognać

hintreiben

bieda pognała ich na Zachód

die Armut f hat sie nach Westen [hin]getrieben

III . pognać [pognatɕ] VB intr fig inf (pomyśleć o kimś/czymś)

jej myśli pognały ku rodzinie

ihre Gedanken mpl führten sie zu ihrer Familie

vidi i pogonić

I . pogonić [pogoɲitɕ]

pogonić perf od poganiać

II . pogonić [pogoɲitɕ] VB trans perf

1. pogonić inf (popędzać w jakimś kierunku):

pogonić

treiben

pogonić bydło na łąkę

das Vieh auf die Weide treiben

2. pogonić inf (zmuszać do pracy):

pogonić

antreiben

pogonić dzieci do lekcji

Kinder zum Hausaufgabenmachen antreiben

3. pogonić inf (zmuszać do ucieczki):

pogonić

vertreiben

pogonić złodziei

Diebe vertreiben

pogonić komuś kota

jdm auf die Füße treten

4. pogonić fig form (spowodować przemieszczenie się):

pogonić chmury

abtreiben

III . pogonić [pogoɲitɕ] VB intr perf

1. pogonić (popędzić):

pogonić

rennen

pogonili do kina

sie rannten ins Kino

pogoniło kogoś

jd musste mal

2. pogonić (pobiec za kimś/czymś):

pogonić za kotem

einer Katze nachlaufen

3. pogonić fig form (zacząć myśleć o czymś):

pogonić myślą w przyszłość

in die Zukunft schauen

wygnać [vɨgnatɕ]

wygnać perf od wyganiać

vidi i wyganiać

wyganiać <‑ia; perf wygonić [lub wygnać]> [vɨgaɲatɕ] VB trans

wyganiać

fortjagen

wyganiać

hinaustreiben

wyganiać kogoś z domu

jdn aus dem Haus werfen [o. jagen]

zagnać [zagnatɕ]

zagnać perf od zaganiać

vidi i zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] VB trans inf

1. zaganiać < perf zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde mpl haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < perf zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < perf zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

dognać [dognatɕ]

dognać perf od doganiać

vidi i doganiać

doganiać <‑ia; perf dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] VB trans

1. doganiać (doścignąć):

doganiać

einholen

doganiać

erreichen

i w sto koni nie dogoni proverbial

der ist weg [o. nicht mehr einzuholen]

2. doganiać fig (dorównać):

doganiać

einholen