Prevodi za „Tragbild“ u rečniku poljski » nemački

tragi [tragi] N

tragi pl < gen pl ‑gów> <[lub trag]> przest (nosze):

tragi

Trage f

tragik <gen ‑a, pl ‑icy> [tragik] N m

1. tragik LIT (autor tragedii):

tragik

Tragiker(in) m (f)

tragik

Tragödiendichter(in) m (f)

2. tragik THEAT (aktor):

tragik

Tragöde(Tragödin) m (f)

tragizm <gen ‑u, loc ‑zmie, no pl > [tragism] N m t. fig form LIT

tragizm

Tragik f

tragizm sytuacji

Tragik der Situation

tragedia <gen ‑ii, pl ‑ie> [tragedja] N f

1. tragedia (nieszczęśliwe wydarzenie):

tragedia

Tragödie f

tragedia

Katastrophe f

nie rób z tego tragedii!

mach doch nicht gleich eine Tragödie [o. ein Drama] daraus!

2. tragedia:

tragedia LIT, THEAT

Tragödie f

tragediowy [tragedjovɨ] ADJ

tragediowy LIT, THEAT

Tragödien-

wątek tragediowy

Pechsträhne f

tragarz <gen ‑a, pl ‑e> [tragaʃ] N m

tragarz

Gepäckträger(in) m (f)

I . tracić <‑ci; imp ‑ać perf s‑> [tratɕitɕ] VB trans

1. tracić (przestawać mieć):

tracić

verlieren

tracić kontakt z kimś/czymś

den Kontakt zu jdm/etw verlieren

tracić orientację

den Überblick verlieren

tracić ważność

verfallen

tracić kogoś/coś z oczu

jdn/etw aus den Augen verlieren

tracić na wadze

am Gewicht verlieren

tracić na wartości/znaczeniu

an Wert/Bedeutung verlieren

tracić ducha

den Mut verlieren [o. sinken lassen]

tracić rachubę czasu

das Zeitgefühl verlieren

tracić serce do kogoś/czegoś

jdn/etw immer weniger mögen

ktoś traci grunt pod nogami

jd verliert den Boden unter den Füßen

ktoś traci rozum [lub zmysły]

jd verliert den Verstand

2. tracić (marnować):

tracić okazję

versäumen

tracić okazję

verpassen

tracić czas

vergeuden

tracić czas

verschwenden

tracić pieniądze

verschwenden

3. tracić form (poddawać egzekucji):

tracić skazańca

hinrichten

II . tracić <‑ci; imp ‑ać perf s‑> [tratɕitɕ] VB intr

1. tracić (ponosić stratę):

tracić

einen Verlust erleiden

chytry [lub skąpy] dwa razy traci proverbial

der Geizige m verliert doppelt

jeden traci, drugi się bogaci proverbial

der eine verliert, der andere gewinnt

2. tracić (zmniejszać swoją wartość):

tracić w czyichś oczach

bei jdm an Ansehen verlieren

tracki [tratski] ADJ HISTORY

tracki

Thrazien-

tracki

thrakisch

I . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VB trans

trafiać (strzelić):

trafiać

treffen

Phrases:

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen

na chybił trafił

wahllos

na chybił trafił

aufs Geratewohl inf

trafiony strzałą Amora

von Amors Pfeil getroffen

II . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VB intr

1. trafiać (nie chybiać):

trafiać do czegoś/w coś

etw/in etw acc treffen

trafić w dziesiątkę

ins Schwarze treffen fig

2. trafiać usu perf (dotrzeć gdzieś):

trafić do domu

nach Hause gelangen

trafić do domu

den Weg nach Hause finden

coś trafia komuś do gustu

etw trifft jds Geschmack

coś trafia komuś do przekonania

etw überzeugt jdn

moje argumenty trafiają w próżnię

meine Argumente ntpl gehen ins Leere

trafić po nitce do kłębka

die Wahrheit finden

trafić po nitce do kłębka

etw entwirren

trafić na afisz

auf den Spielplan gelangen

trafić na ławę oskarżonych

auf die Anklagebank geraten

trafić z deszczu pod rynnę

vom Regen in die Traufe kommen

3. trafiać (znaleźć się gdzieś):

trafić do szpitala

ins Krankenhaus geraten [o. eingeliefert werden]

trafić do czyichś rąk

in jds Hände geraten

dobrze/źle trafić

Glück/Pech haben

4. trafiać usu perf (spotkać się z kimś/czymś):

trafić na kogoś

jdm begegnen

trafić na kogoś

jdn [an]treffen

trafić na coś

auf etw acc stoßen [o. treffen]

trafił akurat na kolację

er kam gerade zum Abendessen

trafić na śnieżycę

in einen Schneesturm geraten

trafić na trop czegoś

jdm auf die Spur kommen

trafił swój na swego proverbial

er hat seinen Meister gefunden proverbial

trafiła kosa na kamień proverbial

er ist an den Rechten gekommen proverbial

5. trafiać (zjawić się w danym momencie):

trafić na moment, w którym...

den Moment erwischen, in dem ... inf

trafić na moment, w którym...

in dem Moment auftauchen, in dem ...

III . trafiać <‑ia> [trafjatɕ], trafić [trafitɕ] perf VB refl

1. trafiać:

trafiać (przydarzyć się) (gratka, okazja)

sich acc ereignen

trafiło się jak ślepej kurze ziarnko proverbial

auch ein blindes Huhn nt findet ein Korn

2. trafiać (występować rzadko):

trafiać

gelegentlich vorkommen