Prevodi za „schroniska“ u rečniku nemački » poljski

I . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] ADJ

chronisch Krankheit:

chronisch

przewlekły

chronisch

chroniczny

ein chronischer Husten

chroniczny [lub przewlekły] kaszel m

chronische Geldschwierigkeiten

ciągłe kłopoty mpl finansowe

II . chro̱nisch [ˈkroːnɪʃ] ADV

chronisch kranke Menschen

przewlekle chorzy ludzie mpl

Chronịst(in) <‑en, ‑en; ‑, ‑nen> [kro​ˈnɪst] N m(f)

Chronist(in)

kronikarz(-rka) m (f)

schrịckt [ʃrɪkt] VB intr

schrickt 3. pers präs von schrecken

vidi i schrecken , schrecken

schrẹcken² <schreckt [o. alt: schrickt], schreckte [o. alt: schrak], geschreckt> VB intr +sein form (aufschrecken)

aus dem Schlaf schrecken

zerwać się ze snu inf

schrẹcken¹ <schreckt, schreckte, geschreckt> [ˈʃrɛkən] VB trans

1. schrecken form (ängstigen):

schrecken Person

przestraszyć

2. schrecken (abschrecken):

schrecken Eier

studzić [perf o‑]

schrecken Nudeln

zalewać [perf zalać] zimną wodą

Anachronịsmus <‑, Anachronismen> [anakro​ˈnɪsmʊs] N m form

Anachronismus

anachronizm m

Anachronismus

przeżytek m

schro̱ten VB trans

schroten Getreide:

schroten

śrutować [perf ze‑]

Schrạnke <‑, ‑n> [ˈʃraŋkə] N f

1. Schranke (bewegliche Vorrichtung zur Sperrung der Durchfahrt):

Schranke

szlaban m

für jdn in die Schranken treten

stawać [perf stanąć] w czyjejś obronie

2. Schranke (Beschränkung):

Schranke

bariera f

er kennt keine Schranken

on nie zna granic

jdn in seine Schranken weisen [o. verweisen] form

przywoływać [perf przywołać] kogoś do porządku

etw in Schranken halten

hamować [lub powstrzymywać] coś

sich in Schranken halten (sich beherrschen) form

opanowywać [perf opanować] się

sich in Schranken halten (das Maß nicht übersteigen)

utrzymywać się w granicach [lub na tym samym poziomie]

I . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VB intr

1. schreien:

schreien (laut rufen) (Mensch)

krzyczeć [perf krzyknąć]

schreien (sehr laut)

wrzeszczeć [perf wrzasnąć]

schreien (Baby)

płakać [perf za‑]

er schrie vor Angst

[on] krzyczał ze strachu

die Menge schrie vor Begeisterung

tłum m krzyczał z zachwytu

schreien wie am Spieß inf

krzyczeć, jakby żywcem obdzierano ze skóry inf

es war zum Schreien inf

można było pęknąć ze śmiechu inf

das schreit zum Himmel

to woła o pomstę do nieba

2. schreien (verlangen):

nach etw schreien

wołać o coś

nach etw schreien

domagać się czegoś

nach jdm schreien

wołać kogoś

nach jdm schreien

domagać się przyjścia kogoś [lub widzenia z kimś]

nach der Mutter schreien

głośno wołać matkę

um Hilfe schreien

wołać o pomoc

3. schreien:

schreien (einen Schrei ausstoßen) (Esel)

beczeć

schreien (Vogel)

skrzeczeć

schreien (Vogel)

krakać

schreien (Stier)

ryczeć

schreien (Kalb)

beczeć

II . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VB trans (ausrufen)

Hilfe schreien

wołać pomocy

III . schre̱i̱en <schreit, schrie, geschrie[e]n> [ˈʃraɪən] VB refl

sich heiser schreien

ochrypnąć od krzyku