Prevodi za „oblicz“ u rečniku nemački » poljski

blịch VB alt intr

blich imp von bleichen

vidi i bleichen , bleichen

blei̱chen² <bleicht, bleichte [o. alt: blich], gebleicht [o. alt: geblichen]> VB intr +sein (seine Farbe verlieren)

bleichen

płowieć [perf s-]

bleichen

blaknąć [perf z‑]

diese Tapeten bleichen schnell

te tapety fpl szybko płowieją

blei̱chen¹ VB trans

bleichen Farbe, Wäsche

wybielać [perf wybielić]

bleichen Haare

rozjaśniać [perf rozjaśnić]

ü̱blich [ˈyːplɪç] ADJ

üblich

zwykły

üblich Methode

utarty

üblich Preis, Bedingungen

normalny

zum üblichen Preis

po normalnej cenie

wie üblich

jak zwykle

das ist hier so üblich

taki jest tu zwyczaj m

es ist bei uns üblich, dass ...

to jest u nas ogólnie przyjęte, że...

das Übliche

to co zwykle

obliga̱t [obli​ˈgaːt] ADJ

1. obligat form:

obligat (erforderlich)

niezbędny

obligat (erforderlich)

nieodzowny

obligat (unvermeidlich)

nieunikniony

obligat (unvermeidlich)

nieuchronny

2. obligat MUS:

obligat

z towarzyszeniem

lö̱blich [ˈløːplɪç] ADJ a. iron form

löblich

chlubny

löblich

chwalebny

Lo̱blied <‑[e]s, ‑er> N nt a. fig

Loblied

pieśń f pochwalna

Loblied

hymn m pochwalny

ein Loblied auf jdn/etw singen [o. anstimmen]

śpiewać [perf za‑] hymn pochwalny na cześć kogoś/czegoś

Ạnblick¹ <‑[e]s, no pl > N m (das Blicken, Erblicken)

Anblick

spojrzenie nt

beim ersten Anblick

od pierwszego spojerzenia

beim ersten Anblick

przy pierwszym spojrzeniu

ẹrblich [ˈɛrplɪç] ADJ

erblich

dziedziczny

erblich belastet sein

być obciążonym dziedzicznie

O̱bligo <‑s, ‑s> N nt WIRTSCH

Obligo

obligo nt

Obligo

zobowiązanie nt

Obligo

poręczenie nt

ohne Obligo

bez zobowiązania

ọbliegen* [ɔp​ˈliːgən] VB impers irr form

etw obliegt jdm

coś jest czyimś obowiązkiem [lub ciąży na kimś]

ihm/ihr obliegt diese schwierige Aufgabe

do niego/niej należy to trudne zadanie nt

die Beweislast obliegt dem Kläger

dostarczenie nt dowodów winy należy do powoda

ihr oblag die Auswahl der Kandidaten

do niej należał wybór m kandydatów

Blịck¹ <‑[e]s, ‑e> [blɪk] N m

1. Blick:

Blick (das Schauen)

spojrzenie nt

Blick (flüchtiges Schauen)

rzut m oka

alles auf einen Blick

wszystko naraz

einen Blick auf etw werfen

rzucić na coś okiem fig

einen Blick riskieren

zerknąć ukradkiem

auf den ersten Blick (sofort)

od pierwszego wejrzenia

auf den ersten Blick (sofort)

od razu

auf den ersten Blick (beim ersten flüchtigen Hinsehen)

na pierwszy rzut oka

das war die Liebe auf den ersten Blick

to była miłość f od pierwszego wejrzenia

auf den zweiten Blick

przyglądając [lub przyjrzawszy] się dokładniej

auf einen [o. mit einem] Blick

jednym spojrzeniem

jdn keines Blickes würdigen

nie raczyć na kogoś spojrzeć

sie erwiderte seine Blicke

odwzajemniała jego spojrzenia

wenn Blicke töten könnten!

gdyby spojrzenie nt mogło zabijać [lub wzrok m mógł zabijać] !

2. Blick (Augen):

den Blick heben/senken

unieść/spuścić wzrok

alle Blicke auf sich acc ziehen

skierować na siebie uwagę wszystkich