Prevodi za „powstańcze“ u rečniku nemački » poljski

(Pređite na poljski » nemački)

Konstạnz <‑, no pl > [ˈkɔnstants] N nt

Konstanz

Konstancja f

dopalacze [dopalatʃe] N

dopalacze lm < gen ‑y, usu pl>:

dopalacze

Designerdroge f

imstạnde [ɪm​ˈʃtandə] ADV

imstande sein etw zu tun

być w stanie coś zrobić

zu nichts mehr imstande sein

nie być w stanie nic więcej zrobić

Kasta̱nie <‑, ‑n> [kas​ˈtaːni̯ə] N f

1. Kastanie (Frucht):

Kastanie

kasztan m

Rosskastanie/Esskastanie

kasztan pospolity/jadalny

heiße Kastanien

gorące kasztany

geröstete Kastanien

pieczone kasztany

[für jdn] die Kastanien aus dem Feuer holen inf

wyciągać [lub wyjmować] [dla kogoś] kasztany z ognia fig

2. Kastanie (Baum):

Kastanie

kasztanowiec m

Rosskastanienbaum/Esskastanienbaum

kasztanowiec pospolity/jadalny

I . konstạnt [kɔn​ˈstant] ADJ

konstant Temperatur, Größe:

konstant

stały

konstant

niezmienny

der Druck sollte währenddessen konstant bleiben

ciśnienie nt powinno w tym czasie pozostać stałe

II . konstạnt [kɔn​ˈstant] ADV

konstant (beharrlich)

stale

konstant mäkeln (dauernd)

ustawicznie

sie weigerte sich konstant, ihn zu grüßen

wzbraniała się stale, żeby go przywitać

No̱tstand <‑[e]s, ‑stände> N m

1. Notstand (Notlage):

Notstand

trudna sytuacja f

Notstand

stan m klęski

2. Notstand:

Notstand POL, LAW

stan m zagrożenia

Notstand (im öffentlichen Recht)

stan wyjątkowy

Notstand (im Strafrecht)

stan wyższej konieczności

äußerer/innerer Notstand

stan zewnętrznego/wewnętrznego zagrożenia kraju

den Notstand ausrufen

ogłaszać [perf ogłosić] stan wyjątkowy

entschuldigender Notstand

stan wyższej konieczności wyłączający winę

polizeilicher Notstand

policyjny stan wyższej konieczności

rechtfertigender Notstand

stan wyższej konieczności wyłączający bezprawność

rechtfertigender Notstand

kontratyp m

übergesetzlicher Notstand

pozaustawowy stan wyższej konieczności wyłączający winę

Substạnz¹ <‑, ‑en> [zʊp​ˈstants] N f (Material)

Substanz

substancja f

die graue Substanz MED

szara substancja

Vo̱rstand <‑[e]s, Vorstände> N m

1. Vorstand (Gremium):

Vorstand

zarząd m

2. Vorstand (Vorstandsmitglied):

Vorstand

członek m zarządu

zustạnde [tsu​ˈʃtandə] ADV

eine Einigung zustande bringen

doprowadzać [perf doprowadzić] do zgody

[nicht] zustande kommen (Kompromiss, Vertrag)

[nie] dochodzić [perf dojść] do skutku