Prevodi za „narzucać“ u rečniku poljski » nemački

I . narzucać <‑ca; imp ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VB trans

1. narzucać (nałożyć):

narzucać płaszcz, sweter

überwerfen

narzucać płaszcz, sweter

umwerfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw über etw acc werfen

narzucić coś na kogoś/coś

etw mit etw bedecken

2. narzucać (wymusić):

narzucać tempo, wolę, warunki

aufdrängen

narzucać tempo, wolę, warunki

aufzwingen

3. narzucać perf od rzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

II . narzucać <‑ca; imp ‑aj> [naʒutsatɕ], narzucić [naʒutɕitɕ] perf VB refl

narzucać się komuś z czymś

sich acc jdm mit etw aufdrängen

vidi i rzucać

I . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VB trans

1. rzucać (miotać, ciskać):

rzucać piłkę, kamień, kostkę

werfen

rzucić kotwicę

Anker werfen

rzucić kotwicę

vor Anker gehen

rzuć broń! MIL

Waffe fallen lassen!

rzucać monetą

mit der Münze werfen

to nie rzuca mnie na kolana inf

das reißt mich nicht vom Hocker inf

2. rzucać (kierować):

rzucać spojrzenie

werfen

rzucać spojrzenie

lenken

rzucić okiem na coś

auf etw acc einen Blick werfen

rzucić czar/urok na kogoś

jdn behexen

rzucić podejrzenie na kogoś

auf jdn einen Verdacht werfen [o. fallen lassen]

3. rzucać (porzucać):

rzucać rodzinę, dom, chłopaka

verlassen

rzucać palenie, wódkę, pracę

aufgeben

4. rzucać (mówić):

rzucać uwagę, słówko

in den Raum werfen

rzucać uwagę, słówko

fallen lassen

rzucać pytanie

aufwerfen

rzucać oskarżenia pod czyimś adresem

jdm Vorwürfe an den Kopf werfen

II . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VB intr

rzucać (trząść) (autobus, samochód)

durchgerüttelt werden

III . rzucać <‑ca; perf rzucić> [ʒutsatɕ] VB refl

1. rzucać (miotać się):

rzucać

sich acc hin und her werfen

2. rzucać (skakać: z mostu, pod pociąg):

rzucać

sich acc werfen

rzucać

sich acc stürzen

rzucać się na łóżko

sich acc aufs Bett werfen

nie rzuca się w oczy

das fällt [o. springt] nicht ins Auge

nie rzuca się w oczy

das fällt nicht auf

3. rzucać inf (oburzać się):

nie rzucaj się!

reg dich ab! inf

4. rzucać (ściskać kogoś):

rzucać się komuś na szyję

jdm um den Hals fallen

5. rzucać (napadać):

rzucić się na kogoś z nożem

sich acc mit einem Messer auf jdn werfen [o. stürzen]

rzucić się na kogoś z nożem

jdn mit einem Messer angreifen

6. rzucać (odskakiwać):

rzucać się do ucieczki

die Flucht ergreifen

Primeri rečenica za narzucać

narzucać czegoś

etw [hinein]werfen

narzucać się komuś z czymś

sich acc jdm mit etw aufdrängen

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Strukturę tę tworzą kupujący i sprzedający, którzy mogą być partnerami równorzędnymi lub też narzucać sobie nawzajem różne warunki, zależnie od “siły”, jaką dysponują.

pl.wikipedia.org

Strój wyjściowy kobiet niczym się nie różnił od stroju roboczego, narzucano tylko wełniane, brązowe chusty z frędzlami na ramiona.

pl.wikipedia.org

Ma otwartą formułę - nie narzuca tematu, problemu, techniki ani wieku uczestników.

pl.wikipedia.org

Nowa konstytucja, mająca wejść w życie od 2012 roku, narzuca całkowitą ochronę życia poczętego.

pl.wikipedia.org

Oskarżenie, że miała 42 razy więcej testosteronu niż narzuca norma zostało oddalone z powodu niewłaściwego potraktowania próbki moczu w portugalskim laboratorium.

pl.wikipedia.org

Jest osobą wesołą i głośną, ale też apodyktyczną i czasem nieprzyjemną i potrafi zajść za skórę innym, zwłaszcza gdy narzuca innym swe standardy.

pl.wikipedia.org

Czekiści, narzucając morderczo krótki termin ukończenia budowy, nie zapewnili techniki, zaopatrzenia, odzieży roboczej ani ochronnej.

pl.wikipedia.org

Pierwsze pytanie, które się narzuca, to czy była wykonawczynią bluesa wiejskiego czy też miejskiego?

pl.wikipedia.org

Podstawowym zjawiskiem każdej indywidualnej organizacji doświadczenia jest katalog form, które jednostka „narzuca” na doświadczaną rzeczywistość, na jej odpowiedni fragment.

pl.wikipedia.org

W tego typu stylu wychowawczym rodzice nie uwzględniają woli i potrzeb dziecka, a jedynie narzucają mu własne decyzje i polecenia.

pl.wikipedia.org