Prevodi za „grossir“ u rečniku poljski » nemački

grosik <gen ‑a, pl ‑i> [groɕik] N m

grosik dim od grosz

grosik

Groschen m

grosik

wenig Geld nt

vidi i grosz

grosz <gen ‑a, pl ‑e> [groʃ] N m

1. grosz (setna część złotego):

grosz

Groschen m

nie dać/nie wydać ani grosza

keinen Groschen [o. keine müde Mark inf ] geben/ausgeben

kupić coś za grosze

etw spottbillig kaufen inf

nie mieć [lub nie posiadać] za grosz czegoś

etw nicht für einen Groschen haben

wtrącać [lub wsadzać] swoje trzy grosze

seinen Senf dazugeben inf

zapłacić [wszystko] co do grosza

bis auf den letzten Heller bezahlen inf

być bez grosza [przy duszy]

keinen [roten] Heller [o. keine müde Mark] [mehr] haben [o. besitzen] inf

2. grosz inf (pieniądze):

grosz

Kohle f inf

grosz

Knete f inf

grosiwo <gen ‑wa, no pl > [groɕivo] N nt przest

grosiwo

Geld nt

oszczędzić trochę grosiwa

ein wenig Geld beiseite legen

grosz <gen ‑a, pl ‑e> [groʃ] N m

1. grosz (setna część złotego):

grosz

Groschen m

nie dać/nie wydać ani grosza

keinen Groschen [o. keine müde Mark inf ] geben/ausgeben

kupić coś za grosze

etw spottbillig kaufen inf

nie mieć [lub nie posiadać] za grosz czegoś

etw nicht für einen Groschen haben

wtrącać [lub wsadzać] swoje trzy grosze

seinen Senf dazugeben inf

zapłacić [wszystko] co do grosza

bis auf den letzten Heller bezahlen inf

być bez grosza [przy duszy]

keinen [roten] Heller [o. keine müde Mark] [mehr] haben [o. besitzen] inf

2. grosz inf (pieniądze):

grosz

Kohle f inf

grosz

Knete f inf

groszak <gen ‑a, pl ‑i> [groʃak] N m inf

groszak

Groschen m

wydać ostatnie groszaki

die letzten Groschen ausgeben

gromić <‑mi; imp grom> [gromitɕ] VB trans

1. gromić < perf z‑> (karcić):

gromić ucznia, dziecko

tadeln

gromić ucznia, dziecko

zurechtweisen

2. gromić (zwyciężać):

gromić przeciwnika, wojsko

schlagen

gromić przeciwnika, wojsko

besiegen

gromki [gromki] ADJ

gromki brawa

brausend

gromki brawa

tosend

gromki głos

Donner-

gromki głos

dröhnend

gromki krzyk

laut

grozić <‑zi; imp groź> [groʑitɕ] VB intr

1. grozić:

grozić (straszyć) (człowiek)

drohen

grozić komuś czymś

jdn mit etw bedrohen

grozić komuś czymś

jdm mit etw drohen

grozić komuś, że...

jdm drohen, dass...

2. grozić:

grozić (zagrażać) (klęska, niebezpieczeństwo, więzienie)

drohen

grodzić <‑dzi; imp ‑odź [lub ‑ódź]> [grodʑitɕ] VB trans

grodzić

abzäunen

grodzić

umzäunen

grodzić

abtrennen

grodzić

abteilen

groszek N

Korisnička odrednica

groszek błotny m BOT

Sumpfplatterbse f