Prevodi za „Zachariasza“ u rečniku poljski » nemački

zacharczeć [zaxartʃetɕ]

zacharczeć perf od charczeć

vidi i charczeć

charczeć <‑cze; perf za‑> [xartʃetɕ] VB intr

charczeć (człowiek)

röcheln

charczeć (silnik)

tuckern

charczeć (silnik)

klopfen

zachrzan <gen ‑u, no pl > [zaxʃan] N m inf (harówka)

zachrzan

Plackerei f inf

zachrzan

Schufterei f inf

miałem dziś zachrzan w pracy

ich habe heute auf der Arbeit geschuftet [und gerackert] inf

I . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ]

zachwiać perf od chwiać

II . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] VB trans perf

1. zachwiać fig (naruszyć porządek):

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

erschüttern

zachwiać równowagę, wiarę, przekonanie

ins Wanken bringen inf

2. zachwiać (spowodować chwianie):

zachwiać czymś

etw aus dem Gleichgewicht bringen

zachwiać czymś

etw ins Wanken bringen inf

III . zachwiać <‑ieje> [zaxfjatɕ] VB refl perf

1. zachwiać fig (stracić pewność):

zachwiać

erschüttert werden

zachwiać

ins Wanken geraten inf

2. zachwiać (stracić równowagę):

zachwiać

aus dem Gleichgewicht gebracht werden

zachwiać

ins Wanken geraten inf

coś zachwiało się w posadach

etw wurde in seinen Grundfesten erschüttert

vidi i chwiać

I . chwiać <chwieje; imp chwiej; perf za‑> [xvjatɕ] VB trans

chwiać czymś

etw hin und her bewegen [o. schütteln]

II . chwiać <chwieje; imp chwiej; perf za‑> [xvjatɕ] VB refl

1. chwiać:

chwiać (kołysać się)

[sch]wanken

chwiać (człowiek)

taumeln

chwiać (płomień)

lodern

chwiać (krzesło, stół)

wackeln

komuś grunt się chwieje pod nogami

jdm schwankt [o. schwindet] der Boden m unter den Füßen

2. chwiać fig:

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

wanken

chwiać (słabnąć) (władza, wpływy)

schwinden

chwiać się w posadach

in seinen Grundfesten erschüttert sein

3. chwiać (wahać się):

chwiać

schwanken

chwiać

unschlüssig sein

chwiać się w swoich przekonaniach

in seinen Überzeugungen schwanken

zachrapać [zaxrapatɕ]

zachrapać perf od chrapać

vidi i chrapać

chrapać <‑pie; imp chrap; perf chrapnąć [lub za‑]> [xrapatɕ] VB intr

1. chrapać:

chrapać (wydawać charkotliwe dźwięki) (człowiek)

schnarchen

2. chrapać:

chrapać (parskać) (koń)

schnauben

zachwaszczać <‑cza; perf zachwaścić> [zaxfaʃtʃatɕ] VB trans

1. zachwaszczać AGR:

zachwaszczać

verunkrauten

zachwaszczony ogród

ein von Unkraut überwucherter Garten

2. zachwaszczać fig form (zaśmiecać):

zachwaszczać

verunreinigen

zachwaszczać język rusycyzmami

eine Sprache mit Russizismen verunreinigen