Jego sposób śpiewania, bezpretensjonalny i w dużej mierze melodyjny, a jednocześnie skłaniający się w stronę jazzu, reprezentował nowy styl we włoskiej piosence.
Forma obrazu pozostaje w zgodzie z zaleceniami kościoła czasów kontrreformacji, zalecającego styl łatwy do zrozumienia przez wiernych i skłaniający ich do intensywnego udziału w liturgii.
