Prevodi za „obligen“ u rečniku poljski » nemački

oblig <gen ‑u, pl ‑i> [oblik] N m

1. oblig:

oblig EKON, FIN

Schuldschein m f

2. oblig przest (zobowiązanie):

oblig

Verbindlichkeit f form

oblig

Pflicht f

obligo [obligo] N nt inv

obligo FIN, COMM

Obligo nt

obligo kredytowe

Kreditobligo nt

oblicze <gen ‑cza, pl ‑cza> [oblitʃe] N nt

1. oblicze form (twarz):

oblicze

Antlitz nt form

oblicze

Gesicht nt

w obliczu trudności

angesichts der Schwierigkeiten

w obliczu prawa

vor dem Gesetz

stanąć w obliczu śmierci fig

dem Tod ins Gesicht sehen fig [o. in die Augen blicken]

Janusowe oblicze

Januskopf m

2. oblicze (charakter):

ukazać prawdziwe oblicze

sein wahres Gesicht zeigen

I . oblizać [oblizatɕ] perf, oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> VB trans

oblizać

ablecken

oblizać usta

die Lippen ablecken

II . oblizać [oblizatɕ] perf, oblizywać [oblizɨvatɕ] <‑zuje> VB refl

oblizać sobie palce/usta

sich dat die Finger/Lippen [ab]lecken

oblec¹ [oblets]

oblec perf od oblegać

vidi i oblegać

oblegać <‑ga> [oblegatɕ], oblegnąć [oblegnoɲtɕ] VB trans perf

1. oblegać (otaczać):

oblegać miasto, twierdzę

belagern

2. oblegać (tłoczyć się):

oblegać coś

etw acc umringen

oblegać coś

sich acc um etw drängen

oblader <gen ‑dra, pl ‑dry> [oblader] N m usu pl (rodzaj deski)

oblader

Schwarte f

oblader

Schwartling m