Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)
poljski
Analogicznie, w szeregu zagrożeń, które wylicza i opisuje klasycznie rozumiana wolność „od”, u angielskiego liberała pojawia się autodeterminacja (czyli arystotelesowsko-tomistyczna „wolność do”).
Spotkało się to z aprobatą większej części polskiego społeczeństwa, ponieważ car uchodził za liberała i dzięki wysokiej kulturze oraz urokowi osobistemu umiał zjednywać sobie ludzi.
Umiejscawiając się w centrum sceny politycznej, równie blisko mu było do reformistów, jak i konserwatystów, powszechnie jednak uważany był za niezależnego liberała.
