Guillaume postulował również zakładanie w poszczególnych komunach „banków wymiany” (podobnych do obecnej praktyki clearingu) skupujących towary od producentów i odsprzedających je konsumentom przy pomocy specjalnych kuponów zastępujących pieniądze.
Relatywny dobrobyt w tym czasie sprawił, że rozwijały się duże firmy dostarczające konsumentom estetycznych dóbr według koncepcji marketingowej, polegającej na promowaniu produktów w stylu kawaii.
