Prevodi za „imiennik“ u rečniku poljski » nemački

imiennik (-iczka) <gen ‑a, pl ‑icy> [imjeɲɲik] N m (f)

imiennik (-iczka)

Namensvetter(in) m (f)

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org