Całość utrzymana jest w duchu sztuki naiwnej, o czym świadczą dwuwymiarowość i prymitywna stylizacja poszczególnych elementów, obwiedzionych grubą, czarną kreską.
Dziewczyna przed lustrem nie daje iluzji przestrzeni, ponieważ malarz nie użył modelunku światłocieniowego ani perspektywy, podkreślając w ten sposób dwuwymiarowość płótna i czyniąc obraz bardziej abstrakcyjnym.