Prevodi za „buczeć“ u rečniku poljski » nemački

buczeć <‑czy; imp bucz; perf za‑> [butʃetɕ] VB intr

1. buczeć:

buczeć (wydawać dźwięk) (statek, syrena)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

heulen

buczeć (silnik, maszyna)

brummen

buczeć (owad)

summen

buczeć (owad)

brummen

2. buczeć inf (płakać):

buczeć

heulen inf

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Wchodziła też w interakcje z publicznością, na przykład policzkując fanów, którzy buczeli z powodu jej męża.

pl.wikipedia.org

Przez pierwsze sześć tygodniu kolejnego sezonu fani tak głośno buczeli na trybunach, że pracownicy hali musieli odtwarzać z kasety dźwięki radosnych kibiców dla przeciwwagi.

pl.wikipedia.org

W języku polskim (i nie tylko) onomatopeja jest rdzeniem wielu wyrazów, również czasowników i rzeczowników (np. buczeć, buczenie, szumieć, szum).

pl.wikipedia.org

Widownia była tak oburzona i tak głośno buczała, że krytycy nie słyszeli wypowiadanych kwestii.

pl.wikipedia.org

Publiczność wychodziła z kina, gwizdała i buczała.

pl.wikipedia.org