W czasach najdawniejszych opasywano się wąskim rzemykiem, przy którym zwisał kozik (cyganek) oraz torebka skórzana „kalita”, płaska, prostokątna zapinana na guzik.
Przedstawiana była jako kobieta trzymająca w jednej ręce gałąź jabłoni, w drugiej koło, na głowie miała koronę zwieńczoną jeleniami, a z jej pasa zwisał bicz.
Oficerowie na kokardzie przy czapce nosili złocony krzyż kawalerski, nad nim kitkę lub pompon; z prawego rogu czapki zwisał długi etyszkiet z chwastami.
