Prevodi za „toponim“ u rečniku poljski » nemački

toponim <gen ‑u, pl ‑y> [topoɲim] N m LING

toponim

Toponym nt

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Toponim (z gr. topos = „miejsce, okolica” i onymos = „imię”) – w ogólnym znaczeniu nazwa miejscowa; toponimami zajmuje się dział językoznawstwa zwany toponomastyką.

pl.wikipedia.org

Badacze proponują dwie nazwy na określenie tych toponimów – urbanonimy lub plateonimy.

pl.wikipedia.org

Analiza toponimów może dostarczyć informacji na temat rozwoju danego języka, bądź historii jakiegoś obszaru geograficznego.

pl.wikipedia.org

Można uznać, że głównymi użytkownikami i twórcami tychże toponimów są uczestnicy kultury wspinaczkowej.

pl.wikipedia.org

Nie zachowała się literatura liburnijska poza nielicznymi toponimami i nazwami własnymi.

pl.wikipedia.org

Ślady języka kurońskiego można odnaleźć w toponimach żmudzkich i zachodniej Łotwy oraz w gwarach tych regionów.

pl.wikipedia.org

Niewiele o nim wiadomo; do naszych czasów przetrwały jedynie nieliczne toponimy (przy czym ich meryjskie pochodzenie nie jest zupełnie pewne).

pl.wikipedia.org

Twórca klasyfikacji strukturalnej antroponimów i toponimów, słowotwórstwa onomastycznego oraz prac z zakresu antroponimii i etymologii.

pl.wikipedia.org

Wiele europejskich toponimów, pochodzenia których próżno się doszukiwać w językach indoeuropejskich, znajduje źródło właśnie w językach waskońskich.

pl.wikipedia.org

Język poświadczony tylko na kilku inskrypcjach oraz w toponimach bałkańskich, prawdopodobnie stanowił również substrat językowy dla języka rumuńskiego.

pl.wikipedia.org