Każdy spartiata przechodził specyficzne wychowanie (gr. agoge), którego celem było wykreowanie obywatela w pełni „państwowego”, to znaczy całkowicie uległego i podporządkowanego swojemu przełożonemu.
Prawo zabraniało spartiatom pracy zarobkowej, a podstawą utrzymania była ziemia (podzielona na równe działki, zwane kleros) przyznawana każdemu obywatelowi wraz z przypisanymi do niej helotami (którzy ją uprawiali).