Ujawnił czterooktawowy zasięg dźwięków jako sopranista (tzw. kastrat), tenor i baryton, pracował intensywnie nad barokowym repertuarem i rozwinął głębokie zainteresowanie w kierunku muzyki.
Rozwiązanie tego rodzaju nie miało jednak precedensu we włoskiej operze, w której role tytułowe powierzano głosom kobiecym, sopranistom-kastratom lub tenorom, basom zaś – jedynie w operach buffa.
