Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)
poljski
Mogą one wnikać do nabłonka jelit, a następnie zasiedlając makrofagi, monocyty bądź granulocyty dostają się do krwi, którą są roznoszone po całym organizmie (sepsa).
Sepsa stanowi poważny problem epidemiologiczno-terapeutyczny, zwłaszcza na oddziałach intensywnej terapii, ale występuje także w warunkach pozaszpitalnych.
Nierozpoznanie kloaki zwykle skutkuje przeoczeniem uropatii zaporowej, a pacjent podczas zabiegu operacyjnego może mieć przeprowadzoną jedynie kolostomię; następnie mogą wystąpić takie powikłania jak sepsa, kwasica i niekiedy śmierć.
Sepsa nie jest samodzielną jednostką chorobową, a obecnie definiuje się ją jako zagrażającą życiu dysfunkcję narządową spowodowaną zaburzoną regulacją odpowiedzi ustroju na zakażenie.
