Sama kompozycja filmowa układa się w narrację, która pokazuje „przejście od tradycyjnej, pogrążonej w religijnym zabobonie wiejskiej egzystencji do radosnego i pełnego entuzjazmu ruchu uprzemysłowienia”.
Politycznie poetyzm opowiadał się za marksizmem, ale rezygnował z literatury walczącej i z motywów społecznych, chciał być zapowiedzią radosnego, bezkonfliktowego, szczęśliwego świata po rewolucji proletariackiej, świata, w którym panuje komunizm.
