Dubn wykazywał własności różniące się od tantalowych, podobne zaś do niobowych i obserwowanych u jego pseudohomologu protaktynu przy stężeniach kwasu solnego poniżej 12 moli/litr.
Przewidywania jego właściwości chemicznych były oparte na częściowo błędnym układzie okresowym, w którym tor był umieszczony poniżej hafnu, protaktyn poniżej tantalu, a uran poniżej wolframu.
