Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)
poljski
Patronimik był czasem uzupełniony o rzeczownik pospolity oznaczający pokrewieństwo (zachowane są wyłącznie nazwy żeńskie z duxtir „córka”; spodziewane nazwy męskie z *mapos „syn” nie są poświadczone).
Patronimiki żeńskie formowane były na dwa sposoby, przy czym w obu przypadkach powstawały w oparciu o regułę tworzenia imion odojcowskich ludzi z niższych warstw.