Motywem, który łączy wszystkie sonety jest mistyczna wędrówka poety (określanego zresztą różnie: łowcem żywych snów, sennym płanetnikiem czy znużonym duchem) przez kolejne stadia samoświadomości i duchowej wiedzy o wszechświecie.
Na jego sakralny charakter składała się symboliczna liczba jego żyć, wieszcza rola w obrzędowości oraz uosobienie płanetników, zmor lub demonów, po okresie chrystianizacji również jako wcielenie czarta lub licha.
