W swej mniej kategorycznej postaci – nieważności względnej (ex nunc) – nie prowadzi do skutku automatycznego, ale do wzruszalności, czyli możliwości powołania się na wadliwość i doprowadzenia do unieważnienia.
Wers o podobnej postaci był, według ówczesnych zasad poezji rzymskiej, niedoskonały – cztery stopy wierszowe składały się tylko z monotonnych sylab długich (spondejów): o vir–g(o)–infe–lix tu–nunc in...
