Do najważniejszych trzeba zaliczyć numerowanie znaczeń (od najważniejszego do rzadkich i drugorzędnych) w obrębie artykułu hasłowego oraz zastosowanie nowoczesnych w kształcie kwalifikatorów – wykorzystał bowiem obszerny zestaw źródeł literackich i naukowych.
Numerowanie/oznaczenie składek nazywano w książkach drukowanych sygnaturą (w książce rękopiśmiennej był to kustosz), a pierwszy wers składki następującej nazywano kustoszem (w książce rękopiśmiennej reklamantem).