Rękojeść bez jelca, z dzwonowatym lub nerkowatym, okutym metalem (często mosiądzem) zgrubieniem przy ostrzu, baryłkowata pośrodku, zwężona ku drugiemu końcowi, na którym często była ozdabiana osadzonym w srebrze morionem.
Charakterystycznymi cechami morionów jest wydatny grzebień przebiegający przez całą długość dzwonu hełmu, oraz rondo o opadających bokach, które z przodu i z tyłu jest mocno zadarte w górę.
