Analizując narzędzie, jakim z racji wykonywanego zawodu się posługiwał, zwrócił przede wszystkim uwagę na metaforyczność języka, jego bezustanne odwoływanie się do wspólnych doświadczeń mówiących.
Wyróżnia się on gęstym występowaniem ekspresywnych określeń człowieka, zwłaszcza określeń negatywnych, a także obrazowością, metaforycznością oraz tendencją do gromadzenia wyrażeń synonimicznych.
