Prevodi za „mandatariusz“ u rečniku poljski » nemački

mandatariusz <gen ‑a, pl ‑e> [mandatarjuʃ] N m

1. mandatariusz written (poseł):

mandatariusz

Mandatsträger(in) m (f)

2. mandatariusz POL (państwo):

mandatariusz

Mandatarstaat m

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Mandatariusz wykonywał czynności policyjno-administracyjno-sądowe w stosunku do ludności chłopskiej osiadłej na obszarze dominium, w sprawach związanych z pańszczyzną.

pl.wikipedia.org

Mandat różni się od umowy o najmie usług i kontraktu służbowego głównie przez to, że mandant ma prawo w każdej chwili i jednostronnie cofnąć udzielone mandatariuszowi upoważnienie do zastępstwa.

pl.wikipedia.org

Mandans dochodził wykonania przez actio mandati directa, mandatariusz zwrotu kosztów oraz zwolnienia ze zobowiązań zaciągniętych przy wykonywaniu mandatu przez actio mandati contraria.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz – urząd w dawnej administracji galicyjskiej utworzony przez władze austriackie w 1791 roku.

pl.wikipedia.org

Actio mandati contraria – w prawie rzymskim, powództwo z kontraktu zlecenia (mandatum) przysługująca zleceniobiorcy (mandatariuszowi) przeciwko zleceniodawcy (mandantowi).

pl.wikipedia.org

Mandatariusz występował na zewnątrz we własnym imieniu, będąc jedynie zastępcą pośrednim mandansa.

pl.wikipedia.org

Mandat może być specjalny, jeśli stosuje się do pewnej oznaczonej czynności, lub ogólny, czyli generalny, jeśli zleca cały szereg spraw, oraz daje mandatariuszowi ogólne zastępstwo mandanta (plenipotencja).

pl.wikipedia.org

Np. przy nabyciu własności mandatariusz zostawał właścicielem i był zobowiązany przenieść własność na mandansa.

pl.wikipedia.org

Mandatariusz dysponował policją, jemu również przypadła rola głównego sędziego w kolegium sądowym.

pl.wikipedia.org

Mandat – umowa, na mocy której jedna osoba (mandant) powierza drugiej spełnienie pewnej czynności, a druga (mandatariusz) zobowiązuje się do spełnienia tej czynności w imieniu i na rachunek mandanta.

pl.wikipedia.org