Prevodi za „locativus“ u rečniku poljski » nemački

locativus <gen ‑vu, pl ‑vy> [lokativus] N m LING

locativus

Lokativ m

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Niektóre rzeczowniki (zwłaszcza nazwy miast, ale też rzeczowniki pospolite, jak domus, humus, militia, rus, dies) zachowują archaiczny, siódmy przypadek: miejscownik (locativus).

pl.wikipedia.org

Locativus, określający związek przedmiotu z miejscem, z którego on pochodzi; sufiksy: -(e)ko, -go, -etako.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org