Prevodi za „koniunktiwus“ u rečniku poljski » nemački

koniunktiwus [koɲuŋktivus] N m

koniunktiwus → coniunctivus

vidi i coniunctivus

coniunctivus <gen ‑vu, pl ‑vy> [koɲuŋktivus] N m LING

1. coniunctivus no pl (tryb przypuszczający):

coniunctivus

Konjunktiv m

2. coniunctivus (czasownik w trybie przypuszczającym):

coniunctivus

Konjunktiv nt

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

W zdaniach prostych oznacza czynność nierzeczywistą; od formy koniunktiwu zależy relacja między mówiącym a czynnością.

pl.wikipedia.org

Jest reliktem istniejącego w starszych formach języka koniunktiwu.

pl.wikipedia.org

Formy te pochodzą od dawnego koniunktiwu.

pl.wikipedia.org

Ewentualnym przeczeniem dla czasownika w koniunktiwie jest non.

pl.wikipedia.org

Istnieją cztery główne formy koniunktiwu: czasu teraźniejszego, czasu przeszłego niedokonanego, czasu przeszłego dokonanego i czasu zaprzeszłego.

pl.wikipedia.org

Ewentualnym zaprzeczeniem czasownika w koniunktiwie jest non.

pl.wikipedia.org

W powyższym zdaniu czasownik attulissent, który normalnie przyjąłby formę attullerant, upodobnił się do czasownika essent, który formę koniunktiwu przyjął z powodu mowy zależnej.

pl.wikipedia.org