W droższych konstrukcjach poza dwiema podstawowymi warstwami ułożonymi względem siebie pod kątem 45° lub 90° stosowano też trzecią, zewnętrzną, ułożoną wzdłuż kadłuba, co imitowało poszycie stykowe (karawelowe).
Stosowane co najmniej od wczesnego średniowiecza (np. w statkach wikingów), mimo licznych zalet nie było nigdy tak szeroko stosowane jak poszycie stykowe (karawelowe).