Prevodi za „garłacz“ u rečniku poljski » nemački

garłacz <gen ‑a, pl ‑e> [garwatʃ] N m

1. garłacz ZOOL:

garłacz

Kropftaube f

2. garłacz:

garłacz HISTORY, MIL

Tromblon nt

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Prawdopodobnie był krzyżowany z innymi garłaczami aby powiększyć nadmuchiwanie wola.

pl.wikipedia.org

Garłacz (także: gardłacz, szturmak, tromblon) – odprzodowa broń palna wyposażona w lufę z charakterystycznym rozszerzeniem przy wylocie.

pl.wikipedia.org

Wypatrzywszy moment, wysuwał garłacza i zmierzywszy, gdzie najgęściej kupił się motłoch, kaleczył go grankulkami.

pl.wikipedia.org

Garłacz górnośląski koroniasty jest dużym i wysokim gołębiem z umiejętnością nadmuchiwana wola.

pl.wikipedia.org

Garłacz norwicki – rasa gołębia należąca do grupy dętych.

pl.wikipedia.org

W garłaczach równoległych nasadka była połączona z lufą karabinu kanałem gazowym, przez który przedostawały się gazy prochowe powstałe po odpaleniu naboju.

pl.wikipedia.org

Literatura dotycząca garłacza angielskiego podaje, że protoplastą dżentelmena wśród garłaczy (garłacz angielski) jest także horseman.

pl.wikipedia.org

Jest najmniejszą rasą garłaczy, której wygląd zewnętrzny cechuje wyjątkowa delikatność.

pl.wikipedia.org

Siekańce – drobne kawałki ołowiu lub żelaza, którymi nabijano garłacze lub działa np. szrotownice.

pl.wikipedia.org

Garłacze karabinowe były karabinami wyposażonymi w cylindryczną nasadkę zamocowaną na końcu lufy (garłacz współosiowy) lub równolegle do lufy (garłacz równoległy).

pl.wikipedia.org