Prace jego zalecają się sumiennym zbadaniem źródeł, malowniczym opowiadaniem, zapałem, gorącym uczuciem nie naruszającym bynajmniej obiektywnego spokoju dziejopisa.
Poeta w imieniu wileńskiej społeczności studenckiej oddaje cześć powracającemu nauczycielowi, wychwala jego wiedzę i umiejętności, dając mu przewodnie miejsce „w polskim dziejopisów kole”.
