Prevodi za „despota“ u rečniku poljski » nemački

despota (-tka) <gen ‑ty, pl ‑oci> [despota] N m (f) decl jak f w lp

1. despota POL (władca absolutny):

despota (-tka)

Despot(in) m (f)

despota (-tka)

Gewaltherrscher(in) m (f)

2. despota form (despotyczny człowiek):

despota (-tka)

herrschsüchtiger Mensch m

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Ђорђе Бранковић (ur. 1462, zm. 18 stycznia 1516) – arcybiskup wołoski, święty prawosławny, despota serbski na Węgrzech latach 1485-1496.

pl.wikipedia.org

Tesalonika, rządzona teraz przez despotę, nie cesarza, nie była już poważnym zagrożeniem.

pl.wikipedia.org

Określany mianem „wschodniego despoty” scentralizował władzę w kraju, dzięki czemu doszło do szybkiego rozwoju państwa w początkowych latach panowania.

pl.wikipedia.org

Urodził się w 1337 roku, w 1341 został podniesiony do godności despoty.

pl.wikipedia.org

Dramatopisarze i kompozytorzy przedstawiali go jako na poły helleńskiego patriotę, a na poły orientalnego despotę.

pl.wikipedia.org