Prevodi za „bibliotekarstwo“ u rečniku poljski » nemački

bibliotekarstwo <gen ‑wa, no pl > [bibljotekarstfo] N nt

bibliotekarstwo

Bibliothekswesen nt

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Bibliotekarz dyplomowany – najwyższy stopień naukowo-zawodowy w bibliotekarstwie polskim, nadawany pracownikom bibliotek oraz ośrodków informacji po złożeniu komisyjnego egzaminu państwowego.

pl.wikipedia.org

Specjalizował się w problematyce rzeczowego opracowania zbiorów oraz w zagadnieniach bibliotekarstwa szkolnego i pedagogicznego.

pl.wikipedia.org

Bibliotekarstwo – ogół umiejętności teoretycznych i praktycznych potrzebnych do wykonywania czynności bibliotekarza: gromadzenia, opracowania i udostępniana zbiorów bibliotecznych; także: zawód pozwalający na wykonywanie czynności bibliotecznych.

pl.wikipedia.org

Dokumenty życia społecznego w bibliotekarstwie to różne materiały, które ze względu na swój specyficzny charakter, nie są gromadzone i przechowywane w archiwach, lecz w bibliotekach.

pl.wikipedia.org

Osią centralną tej problematyki jest naukowa refleksja o współczesnym bibliotekarstwie polskim i światowym oraz kierunkach jego rozwoju.

pl.wikipedia.org

W wydawnictwie – nakład (lub jego część) wycofany z magazynu lub sprzedaży, skierowany decyzją wydawcy na przemiał; decyzja spowodowana podobnymi czynnikami, jak w bibliotekarstwie.

pl.wikipedia.org

W 1934 roku ukończyła studium, po zdaniu egzaminu końcowego z zakresu bibliotekarstwa i czytelnictwa.

pl.wikipedia.org

Stan i perspektywy bibliotekarstwa polskiego do roku 2000 / [oprac.

pl.wikipedia.org

W 1914 postanowiła porzucić bibliotekarstwo, by rozpocząć naukę w szkole pielęgniarskiej.

pl.wikipedia.org

Często bibliotekarstwo było traktowane jako zajęcie uboczne, dorywcze.

pl.wikipedia.org