Prevodi za „oblizał“ u rečniku nemački » poljski

obliga̱t [obli​ˈgaːt] ADJ

1. obligat form:

obligat (erforderlich)

niezbędny

obligat (erforderlich)

nieodzowny

obligat (unvermeidlich)

nieunikniony

obligat (unvermeidlich)

nieuchronny

2. obligat MUS:

obligat

z towarzyszeniem

ọbliegen* [ɔp​ˈliːgən] VB impers irr form

etw obliegt jdm

coś jest czyimś obowiązkiem [lub ciąży na kimś]

ihm/ihr obliegt diese schwierige Aufgabe

do niego/niej należy to trudne zadanie nt

die Beweislast obliegt dem Kläger

dostarczenie nt dowodów winy należy do powoda

ihr oblag die Auswahl der Kandidaten

do niej należał wybór m kandydatów