Prevodi za „imperatives“ u rečniku nemački » poljski

I . imperativ [ˈɪmperatiːf] ADJ form

imperativ

rozkazujący

imperativ

nakazujący

imperatives Mandat POL

mandat m poselski związany

II . imperativ [ˈɪmperatiːf] ADV form

imperativ

rozkazująco

imperativ

stanowczo

etw imperativ verlangen

wymagać czegoś stanowczo

etw imperativ verlangen

żądać [perf za‑] czegoś

Ịmperativ <‑s, ‑e> [ˈɪmperatiːf] N m

1. Imperativ LING:

Imperativ

tryb m rozkazujący

2. Imperativ PHILOS:

Imperativ

imperatyw m

kategorischer Imperativ

imperatyw kategoryczny

Primeri rečenica za imperatives

imperatives Mandat POL

mandat m poselski związany