Prevodi za „mruczeć“ u rečniku poljski » nemački

mruczeć <‑czy; perf mruknąć [lub za‑]> [mrutʃetɕ] VB intr

1. mruczeć:

mruczeć (wydawać dźwięki) (niedźwiedź)

brummen

mruczeć kot

schnurren

2. mruczeć (mamrotać):

mruczeć

murmeln

mruczeć coś pod nosem

etw in seinen Bart murmeln inf

Primeri rečenica za mruczeć

mruczeć coś pod wąsem

etw in seinen Bart murmeln

mruczeć [lub mamrotać] pod nosem

vor sich acc hin brummen

mruczeć coś pod nosem

etw in seinen Bart murmeln inf

Jednojezični primeri (nisu ih verifikovali PONS urednici)

poljski

Jego charakterystyczną cechą jest powiedzonko niach, niach, które ciągle mruczy.

pl.wikipedia.org

Podobnie jak koty komunikują się za pomocą miauczenia, potrafią również mruczeć.

pl.wikipedia.org

Nic nie mówi, potrafi tylko ryczeć albo mruczeć.

pl.wikipedia.org

Część z nich wyróżnia się tym, że nie potrafi mruczeć, za to ryczy (lew, lampart, jaguar, tygrys, pantera śnieżna).

pl.wikipedia.org

Następnie zamknął się na całą dobę w swoim pokoiku, gdzie mruczał smutne pieśni.

pl.wikipedia.org

Dialekt ten charakteryzował się mrocznym tonem, mówiono „krzywo i mruczano”.

pl.wikipedia.org

Sumienie coś tam mruczy, ale żyłka antykwaryczowska przemaga i już marzę o mumijach i sarkofagach”.

pl.wikipedia.org

W razie schwytania nie kąsa, zaś podrażniony mruczy bądź wydaje skrzeczący odgłos podobny do szczekania psa.

pl.wikipedia.org

Sama nazwa wywodzi się od szkockiego czasownika curr i oznacza nisko brzmiący gwar (podobnie w języku angielskim istnieje słowo purr – mruczeć).

pl.wikipedia.org

Tak jak wszystkie małe koty myje starannie całe ciało, potrafi także mruczeć i na wdechu i na wydechu, co zawdzięcza specjalnej budowie kości gnykowych.

pl.wikipedia.org